Τι και αν δημιουργήσατε το Ταμιευτήριο Λεμεσού με το αίμα σας; Τι και αν δώσατε αγώνες για να μπορεί αυτό να κρατηθεί στην αγορά, να δυναμώσει, να επεκταθεί ώστε να μπορέσει να βοηθήσει τον απλό, τον φτωχό άνθρωπο της Λεμεσού; Τον αγρότη, τον εργάτη, τον μεροκαματιάρη, τον εμποράκο, είτε για να αποκτήσει ένα σπίτι, είτε για να αναπτύξει τη δουλειά του, είτε για να μπορέσει να προικίσει ή ακόμη για να σπουδάσει τα παιδιά του.
72 χρόνια μετά, αυτό το δημιούργημα ξεπουλήθηκε, λαβωμένο από αυτούς που ορκίστηκαν να το προστατεύψουν! Το ξεπούλησαν και άφησαν στο έλεος του Θεού και των ψηλόμισθων τραπεζιτών, ανθρώπους που έχουν εναποθέσει τη ζωή τους στο Συνεργατισμό, είτε μέσω των στεγαστικών ή άλλων δανείων που έχουν, είτε μέσω των καταθέσεων που με κόπο έχουν μαζέψει για τα υστερινά τους.
Θα μου πεις παππού, ότι εσείς κάνατε το καθήκον σας με το να ιδρύσετε, το 1946, το ταμιευτήριο Λεμεσού. Πως κάνατε τα πάντα και το στήριξαετε, το μετονομάσατε μάλιστα σε Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού, το 1958, μιας και αγκάλιαζε όλους τους Λεμεσιανούς και έγινε ένα με τη ζωή τους. "Από εκεί και πέρα, αν το κατάστρεψαν οι εκ των έσω "φαγάνες" που έτρωγαν με είκοσι μασέλες αντί με μια, δεν φταίμε εμείς. Εμεις πράξαμε το καθήκον μας θα μου πεις". "Ας πρόσεχαν αυτοί που είχαν οριστεί για να "φυλάγουν Θερμοπύλες", από τον πιο ασήμαντο - μέχρι τον πιο σημαντικό, ακόμη και το ίδιο το κόμμα, θα μου πεις.
Ναι αυτό θα μου έλεγες, αν ζούσες, είμαι σίγουρη.
Έλα όμως βρε παππού που και εδώ εμφανίστηκαν Εφιάλτες και δυστυχώς δεν ήταν ένας, ήταν πολλοί, τόσοι πολλοί που δυστυχώς θα μείνουν, για μια ακόμη φορά, ατιμώρητοι...
Παππού, τίτλοι τέλους για το Συνεργατισμό... ο Θεός να μας λυπηθεί!
Comments