Αυτές τις δύο μέρες ασκήθηκε έντονη κριτική στους δημοσιογράφους για το λεκτικό που χρησιμοποίησαν για να περιγράψουν στα ρεπορτάζ τους, το έγκλημα που διαπράχθηκε στο πεδίο βολής της Αγίας Φύλας.
Ακούστηκαν απόψεις για λανθασμένη χρήση λέξεων και εκφράσεων. Κατηγορηθήκαμε διότι χρησιμοποιήσαμε χαρακτηρισμούς όπως "έγκλημα πάθους" και "οικογενειακή τραγωδία", καθώς όπως λέχθηκε, το πάθος, η αγάπη, η οικογένεια είναι κάτι όμορφο και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο πως χρηισμοποιούμε αυτές τις λέξεις μιας και μας παρακολουθούν παιδιά.
Με το ίδιο σκεπτικό, εύλογα κάποιος θα μπορούσε να πει ότι δεν πρέπει τότε να χρησιμοποιούνται εκφράσεις όπως "υπέρμετρος ζήλος", "άκριτη πίστη", "τυφλό πάθος", "μοιραίο γυναίκα" "πα-τέρας" κλπ.
Μα είμαστε σοβαροί; Αλήθεια είμαστε σοβαροί;; Πραγματικά σε αυτόν τον τόπο έχουμε χάσει το μέτρο. Ασχολούμαστε με όλα τα ανούσια, χάνοντας την ουσία! Μας φταίνε η λεπτομέρειες και όχι αυτό καθέ αυτό το γεγονός και τι οδήγησε σ' αυτό!
Αλίμονο! Τα παιδιά μας, οι νέοι μας δεν θα γίνουν φονιάδες λόγω των λέξεων! Κανένα παιδί δεν θα βιοπραγήσει, εάν έχει μεγαλώσει με αγάπη, σωστή παιδεία και βεβαίως σεβασμό. Δεν φταίνε οι λέξεις ή τα ρεπορτάζ του όποιου δημοσιογράφου για τον κατά συρροή δολοφόνο Νίκο Μεταξά, ούτε για τον γυναικοκτόνο Πέτρο Παπαντωνίου! Εγκλήματα γίνονταν και θα γίνονται πάντα, κυρίως εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπίες. Συμφωνώ, πρέπει εμείς ως δημοσιογράφοι να είμαστε πιο προσεκτικοί για το πως μεταδίδουμε τις ειδήσεις, πρέπει όμως η κοινωνια, οι πολίτες και κυρίως αυτοί που κατέχουν αξιώματα να αλλάξουν στάση.
Τονίζω και υπενθυμίζω ότι τα ΜΜΕ εκφράζουν αυτή την κοινωνία και μεταδίδουν αυτά που προτιμούν οι πολίτες. Υπενθυμίζω ότι πολλές φορές, πολίτες μεταφέρουν σκληρές εικόνες και βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πριν οι δημοσιογράφοι φτάσουν σε μια σκηνή εγκλήματος, δυστυχήματος ή άλλου κακού. Άρα, καλό θα ήταν της κριτικής των δημοσιογράφων, να προηγηθεί η αυτοκριτική.
コメント