Χθες βρεθήκαμε σε κάποιο χωριό της επαρχίας Λεμεσού για τις ανάγκες ρεπορτάζ του ΡΙΚ. Με την ολοκλήρωση του καθίσαμε στο καφενείο του μικρού χωριού για να ξεκουραστούμε, να πιούμε ένα καφέ. Αμέσως το βλέμμα μου σταμάτησε σε ένα πανέμορφο ξανθό μουτράκι με τεράστια γαλανά μάτια. Μου χαμογέλασε, ανταπόδωσα. Μιλούσε με ένα χωριανό, που υπέθεσα ότι ήταν ο πατέρας του: ήταν και αυτός ανοικτόχρωμος.
Τα τεράστια γαλανά μάτια με ξανακοίταξαν χαμογελαστά και περίεργα για το ποια είμαι. Πιάσαμε κουβέντα. Μου είπε ότι πάει σχολείο και ότι τον λένε Ναθαναήλ. Δεν του έκανε εντύπωση το όνομα μου, το Μαρία άλλωστε είναι κοινό όνομα, αλλά αυτό του Χριστόδουλου του εικονολήπτη που ήταν μαζί μου. Του έκανε εντύπωση διότι "ήξερε ακόμη ένα Χριστόδουλο που τον αγαπούσε πολύ".
Ο Ναθαναήλ είναι τεσσάρων χρονών και έχει ξεκινήσει να πηγαίνει προδημοτική. Μας είπε διάφορα όπως και ότι δεν έχει πολλά παιγνίδια. Κάποια στιγμή αποκάλεσε γιαγιά την ιδιοκτήτρια του καφενείου του χωριού.
Για κάποιο άγνωστο λόγο, ένιωσα την ανάγκη να τον αγκαλίασω. Τον φώναξα και ήρθε κοντά μου, τον αγκάλιασα και η καρδιά μου πλημμύρισε με αγάπη.
Ο κύριος με τον οποίο μιλούσε προηγουμένως, τον φώναξε για να πάνε να του φτιάξει ένα παιγνίδι του που είχε σπάσει. Όπως έμαθα λίγο αργότερα, δεν είναι πατέρας του, ούτε καν συγγενής του. Ο Ναθαναήλ, τεσσάρων χρονών και ο αδελφός του, δύο χρόνια μεγαλύτερος, εγκαταλείφθηκαν από τους γονείς τους στο μικρό αυτό χωριό, πριν από δύο χρόνια. Η οικογένεια είχε εγκατάσταθεί στο μικρό χωριό, σε σπίτι που ενοικίασαν. Μια μέρα και ενώ ο Ναθαναήλ ήταν μόνο δύο χρόνων, η ιδιοκτήτρια του σπιτιού, πήγε να επισκεφτεί την οικογένεια και βρήκε τα παιδιά μόνα. Τα είχαν εγκαταλείψει. Η δε μητέρα επέστρεψε στη χώρα της , ο δε πατέρας, αλλοδαπός και αυτός, εξαφανίστηκε. Τότε η γυναίκα ανέλαβε τα παιδιά, τα πήρε σπίτι της και άρχισε να τα φροντίζει. Οι κάτοικοι του μικρού χωριού έγιναν πλέον η οικογένεια του Ναθαναήλ και του αδελφού του. Πέρασαν από τότε δύο χρόνια. Τα παιδιά μεγαλώνουν με την καλακάγαθη γυναίκα, η οποία τα φροντίζει με περισσή αγάπη. Ο Ναθαναήλ είναι ένα γελαστό, πανέξυπνο, αγαπησιάρικο μουτράκι.
Χθες φύγαμε βιαστικά, δεν πρόλαβα να μιλήσω με τη "γιαγιά", τη γυναίκα που έχει αναλάβει και μεγαλώνει τα παιδιά για τυχόν ανάγκες που ενδεχομένως να έχουν. Θα το κάνω το συντομότερο δυνατόν,ίσως και αύριο. Θα επισκεφτώ τον Ναθαναήλ. Δεν μπορώ να μην το κάνω. Είναι πλέον ο Ναθαναήλ της καρδιάς μου.