Δύο νέα παιδιά έχασαν τα ξημερώματα τη ζωή τους σε ένα τροχαίο που σίγουρα θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μια απροσεξία, η άποψη που έχουμε όλοι οι κοινοί θνητοί ότι σε εμάς δεν θα τύχει "το κακό", η αναζήτηση της στιγμιαίας ικανοποίησης που προσφέρει η αύξηση της αδρεναλίνης από την ταχύτητα, ή η απουσία κράνους ασφαλείας ίσως να είναι ο ή οι λόγοι του διπλού θανατηφόρου. Κανείς δεν ξέρει.
Δύο οικογένειες όμως ντύθηκαν στα μαύρα. Τι να πει κανείς σ' αυτούς τους χαροκαμένους γονείς για να τους παρηγορήσει. Τους γέννησαν, τους έκαναν παλικάρια και τώρα σε μια στιγμή τους έχασαν. Μια στιγμή, μόνο μια στιγμή χρειάστηκε για να γκρεμιστούν όλα, οι προσπάθειες μιας ολόκληρης ζωής.
Πόσοι αλήθεια νέοι θα πρέπει να χαθούν για να σταματήσει αυτό το κακό; Πόσα σπίτια πρέπει να μαυροφορήσουν και πόσες καρδιές να ραγίσουν για να αντιληφθούμε τη σημασία της ζωής; Την απώλεια από μια ανίατη αρρώστια μπορεί με την πάροδο του χρόνου να την αποδεχτεί κάποιος, την απώλεια έπειτα από ένα τροχαίο πως μπορεί να την ξεπεράσει;
Ας προβληματιστούμε όλοι, αρμόδιοι και μη. Κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους! Κάτι. Πάντα υπάρχει ένας τρόπος, Ας τον βρούμε λοιπόν!