Δύο νέοι ηλικίας 18 και 21 ετών νεκροί, δύο άλλοι νέοι ηλικίας 19 ετών που χαροπαλεύουν είναι ο τραγικός απολογισμός τροχαίων δυστυχημάτων και ατυχημάτων που έχουν συμβεί τις τελευταίες τέσσερις μέρες, χωρίς βεβαίως να αναφέρονται τα άλλα τόσα τροχαία στα οποία συνάνθρωποι μας τραυματίστηκαν σοβαρά ή ελαφρά. Ένας πραγματικός πόλεμος που δυστυχώς κανείς δεν μπορεί να ελέγξει!
Η αστυνομία απευθύνει εκκλήσεις, παρακλήσεις. Προβαίνει σε καταγγελίες καθημερινά. Τα πρόστιμα για διάφορα τροχαία αδικήματα έχουν πολλαπλασιαστεί αλλά το αίμα συνεχίζει να ρέει στην άσφαλτο και το χειρότερο είναι πρόκειται κυρίως για νεανικό αίμα.
Πόσες μάνες πρέπει να μαυροφορήσουν ακόμη; Πόσες γυναίκες πρέπει να μείνουν χήρες και πόσα παιδιά ορφανά για να αποκτήσουμε οδική συνείδηση;
Τι πρέπει να γίνει επιτέλους; Τι πάει λάθος μαζί μας; Μήπως η αντίληψη ότι εμάς δεν θα μας τύχει; Μήπως η ψευδαίσθηση ότι είμαστε άτρωτοι, οδηγάρες, μάγκες; Μήπως είναι η νοοτροπία μας ή κάτι ενδότερο, κάτι πιο ανησυχητικό που έχει να κάνει με την ίδια μας την ύπαρξη και την εκτίμηση ή όχι της ζωή μας;
Δεν ξέρω τι ποιον πρέπει να λυπηθώ όταν μεταδίδω τέτοιες ειδήσεις. Το θύμα ή την οικογένεια του και τους ανθρώπους που τον χάνουν; Η ζωή είναι πολύτιμη και όμορφη όσες δυσκολίες και αν μας φέρνει. Είναι κρίμα να τη σπαταλούμε και να τη θυσιάζουμε, τόσο εύκολα, τόσο άδικα. Πραγματικά!