Δεν ξέρω τελικά από τι ακριβώς κινδυνεύουμε. Από τον κορωνοϊό ή από τα άλλα νοσήματα, ψυχικά ή και σωματικά, που θα μας προκύψουν από τη στέρηση της ελευθερίας μας και από τα τόσα τραγικά μα και συνάμα τραγελαφικά ζούμε φέτος.
Θυμάμαι τη χαρά που νιώθαμε όταν άλλαζε ο χρόνος και από το 2019 μπαίναμε στο 2020. Γιορτάζαμε την Πρωτοχρονιά, σε σπίτια δικών μας, μαζεμένοι, οικογένεια και φίλοι, σε νυχτερινά κέντρα, στους δρόμους και τις πλατείες, να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε, χωρίς μάσκες, χωρίς γάντια, χωρίς αντισηπτικά, χωρίς, χωρίς... Γείτσες! bless you! ... ασβέστη! ναι ναι τα θυμάστε; μας τα έλεγαν όταν φταρνιζόμασταν. Το "ασβέστης" λέγεται κάποτε ως κοροϊδευτική απάντηση στον ..φταρνιζόμενο, για όσους δεν γνωρίζουν. Τώρα δεν τολμάς καν να φταρνιστείς. Σε κοιτάνε όλοι με τρόμο. Κρατιέσαι, κρατιέσαι, προσπαθείς να το αποφύγεις, όταν δεν τα καταφέρεις σπεύδεις να πεις - δεν έχω κορωνοϊο - για να μην προκαλέσεις πανικό γύρω σου.
Μας έκλεισαν στο σπίτι, μας έβαλαν μάσκες, μας απαγορεύουν να εργαστούμε, να κυκλοφορήσουμε, να γυμναστούμε, να αναπνεύσουμε, ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ. Ζητούν την κατανόηση, την υπομονή και την προσοχή μας, αντιληπτό. Κανένας μα κανένας, ακόμη και ο πιο ηλικιωμένος δεν πρέπει να "φύγει" με αυτές τις συνθήκες. Είναι κατανοητό ότι ο κάθε ένας από εμάς έχει στο σπίτι του άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα και πρέπει να το προστατεύσει.
Όμως, επιχειρήσεις και επαγγελματίες καταστράφηκαν. πολίτες ζουν στη μιζέρια και τη φτώχεια και η διενέργεια των τεστ στοιχίζει. Ολόκληρες οικογένειες μπαίνουν σε αυτοπεριορισμό, μένουν χωρίς δουλειά - χωρίς εισόδημα. Για να πας το μωρό στο γιατρό, αν έχει πυρετό, πρέπει να πληρώσεις ένα επιπρόσθετο κόστος για τη διενέργεια τεστ για τον ιό. Μην αναφέρω τα κόστα εάν διαγνωστεί κάποιος θετικός στον κορωνοϊό και τις συνέπειες και αυτά είναι μόνο μικρά παραδείγματα.
Παρά την οικονομική εξαθλίωση και την τωρασινή κρίση, χειρότερη από αυτήν του 2013 - την οποία ακόμη δεν ξεπεράσαμε, η ανισότητα εισοδημάτων / εξόδων παραμένει τεράστια. Οι τιμές των αγαθών - δεν θα αναφερθώ σε οικιστικά και ενοίκια κυρίως στη Λεμεσό (...για να μη με πάρει ο δαίμονας), παραμένουν στα ύψη σε σύγκριση με τη μέση κατάσταση των μισθών και αυτό χειροτευρεύει την κατάσταση. Πέραν τούτου, ίσως και το πιο σημαντικό, από όλο αυτό έχει διαταραχθεί η ψυχική μας υγεία, άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο. Έχουμε χάσει την ελευθερία μας, την καθημερινότητα μας, τη ζωή μας!
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ακόμη ο κόσμος. Δεν είμαι αρμόδια για να πω ποιες είναι οι λύσεις, δεν είμαι ειδική ούτε επιστήμονας για να λαμβάνω αποφάσεις. Έχω την εντύπωση όμως ότι θα πρέπει οι αρμόδιοι να δουν σφαιρικά την κατάσταση και να την αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους.
Διότι, εαν συνεχίσει η όλη φάση, μας βλέπω να γινόμαστε με το ζόρι Ήρωες του 21! Ναι Ήρωες του 2021, όσοι φυσικά καταφέρουμε να βγουμε αλώβητοι ψυχικά, σωματικά και οικονομικά από αυτή την κρίση. Θα μου πείτε, που είναι το κακό σ' αυτό; Απλά δεν είμαι σίγουρη πόσοι και ποιοι θα είναι αυτοί γιατί όπως όλα δείχνουν μάλλον δεν θα πολλοί...