Στον απόηχο των χθεσινών Προεδρικών εκλογών του Α' γύρου θα μπορούσε να πει κάποιος ότι έχουν εξαχθεί αξιόλογα συμπεράσματα τα οποία καλό θα ήταν να αναλύσουν οι "ειδικοί" και βεβαίως τα εκλογικά επιτελεία.
Μεγάλος νικητής η αποχή
Το 28.14% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, δηλαδή 155.032 πολίτες απείχαν από τις χθεσινές Προεδρικές εκλογές. Παρά το γεγονός ότι η αποχή ευνουχίζει τη δημοκρατία, αν αναλογιστεί κανείς ότι όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι, αφήνουν ουσιαστικά την τύχη τους στα χέρια άλλων, εντούτοις είναι αποδεκτό ότι το φαινόμενο δεν είναι Κυπριακό, αλλά παγκόσμιο.
Κατά την προσωπική μου άποψη, οι βασικότερες αιτίες αυτής της συμπεριφοράς είναι τέσσερις. Η πρώτη σχετίζεται με την ίδια τη φύση των εκλογών, οι οποίες δεν έχουν εκμοντερνιστεί σε μια εποχή όπου η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας αποτελεί μέρος της ζωής μας. Στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας και στην εξάρτηση των έξυπνων τηλεφώνων, θα έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα ψήφου μέσω του διαδικτύου. Η δεύτερη αιτία πηγάζει από το διακύβευμα αυτών των εκλογών. Παλαιότερα οι ψηφοφόροι προσέρχονταν στις κάλπες με ελπίδα και προσδοκίες. Στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, αντίθετα, δεν υπήρξε κάποιο διαφαινόμενο όφελος για τα μεσοστρώματα που ταλαιπωρούνται ακόμη από την ανεργία, τη φτώχεια, την διαλυμένη δημόσια υγεία, την έλλειψη κοινωνικών παροχών κλπ.
Το τρίτο αίτιο της αποχής είναι η μεγέθυνση της δυσαρέσκειας των πολιτών, οι οποίοι αποδίδουν την οικονομική κρίση στο πολιτικό σύστημα και του προσάπτουν κακοδιαχείριση, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, αδιαφάνεια, διαφθορά κτλ. Τέλος, η άποψη ότι για να επιτύχεις κάτι σε αυτόν τον τόπο, ακόμη και το πιο μικρό, πρέπει να έχεις πολιτικές γνωριμίες. Η μη ικανοποίηση ενός αιτήματος που καμιά φορά ίσως να είναι και υπερβολικό, δημιουργεί δυσαρέσκεια, απαξίωση και αποχή. Αποχή που λανθασμένα μεταφράζεται από αυτούς που την επέλεξαν, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Νικητές και ηττημένοι
Υποτιθέμενοι νικητές παρουσιάζονται οι Νίκος Αναστασιάδης και Σταύρος Μαλάς οι οποίοι θα διασταυρώσουν τα ξίφη τους στον Β΄γύρο των εκλογών στις 4 Φεβρουαρίου. Μεγάλος χαμένος παρουσιάζεται ο Νικόλας Παπαδόπουλος και βεβαίως ο Γιώργος Λιλλήκας, ο κάθε ένας για διαφορετικούς όμως λόγους. Είναι όμως έτσι;
Το Euronews, στην ελληνική του έκδοση προβαίνει σε σύγκριση των αποτελεσμάτων με τις εκλογές του 2013 και γράφει ότι ο Νίκος Αναστασιάδης απώλεσε σχεδόν 10 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον πρώτο γύρο του 2013, όταν και είχε συγκεντρώσει 45,46%. Την ίδια ώρα, ο Σταύρος Μαλάς κέρδισε 3,5%. Ο Γιώργος Λιλλήκας βρέθηκε να χάνει 100.000 ψήφους και από το 24,93% βρέθηκε μόλις στο 2,18%.
Εύλογα θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ο Νίκος Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να προβληματιστούν για τα αποτελέσματα. Οι πλείστοι αποδίδουν την πτώση, στην "πριμοδότηση" των συναγερμικών προς την υποψηφιότητα Μαλά, καθώς θεωρείται ως πιο αδύνατη υποψηφιότητα από αυτή του Νικόλα Παπαδόπουλου σε σχέση με αυτή του νυν ΠτΔ. Ίσως... Εάν όμως δεν είναι έτσι; Αν αυτοί που φόρεσαν τον μανδύα του πριμοδότη, όντως ευνοούν την υποψηφιότητα Μαλά για ΠτΔ και ψηφίσουν τον ίδιο την επόμενη Κυριακή τι θα γίνει; Αν πάλι δεν υπήρξε πριμοδότηση και απλά υπήρξε όντως συσπείρωση του ΑΚΕΛ, τότε; Άρα ενδεχομένως τίποτε δεν είναι σίγουρο παρά μόνον οι νέες συμμαχίες που θα επιτευχθούν μέχρι την Κυριακή.
Πέραν του Σταύρου Μαλά που όντως είναι εκ των νικητών των εκλογών, ιδιαίτερα μετά το επεισοδιακό του χρήσμα από το ΑΚΕΛ, ο αφανής κερδισμένος είναι και το ΕΛΑΜ.
Με την υποψηφιότητα του ο Χρήστος Χρήστου κατάφερε να περάσει τα μηνύματα του σε όλα τα ΜΜΕ - που μέχρι πρότινος γύρναγαν την πλάτη προς το συγκεκριμένο κόμμα. Ένα κόμμα που ανέβασε περαιτέρω τα ποσοστά του, προφανώς από τους δυσαρεστημένους Συναγερμικούς και που ενδυναμώνει την παρουσία του στα πολιτικά δρώμενα του τόπου.
Ο Γιώργος Λιλλήκας, μπορεί να γνώριζε ότι οι ελπίδες του για δεύτερο γύρο εξανεμίστηκαν όταν δεν ηγήθηκε του κεντρώου χώρου, δεν υπολόγιζε καθόλου τη σαρωτική αυτή μείωση των ποσοστών του κόμματος του. Μείωση που ουσιαστικά λειτουργεί απαγορευτικά στην εξασφάλιση συμφέρουσας συμφωνίας με ένα εκ των δύο νικητών του Α' γύρου. Μείωση ποσοστών που εύλογα θα μπορούσε να αποδοθεί στο γεγονός ότι κάποιες συμμαχίες δίνουν πολλές φορές εικονικά και παροδικά ποσοστά.
Τέλος ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών κατά γενική ομολογία είναι ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ο οποίος κατά την ταπεινή μου γνώμη, πλέον έχει διαπιστώσει τη σημασία και την εκλογική αξιοπιστία των ψηφοφόρων των δύο πόλων. Τελικά αποδεικνύεται περίτρανα ότι ένας κεντρώος ηγέτης κερδίζει την Προεδρία της Δημοκρατίας μόνον αν συμμαχήσει με ένα εκ των δύο πόλων.
Τι έφερε όμως την αποτυχία; Κατά την προσωπική μου άποψη οι κύριοι λόγοι που ο κ. Παπαδόπουλος δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο είναι:
1. Δεν κατάφερε να πείσει για την ετοιμότητα του να γίνει Πρόεδρος των απλών Κυπρίων. Δεν κατάφερε να αποποιηθεί το παρατσούκλι Πρίγκιπας, ούτε να επικοινωνήσει ουσιαστικά με τον απλό λαό, παρά τις όποιες εμφανίσεις σε προγράμματα και εκπομπές.
2. Η αλαζονεία και η σιγουριά του περίγυρου του, ο οποίος κατά την ταπεινή μου άποψη, παρέσυρε σε λανθασμένες κινήσεις και πολιτικές τον Νικόλα, απομακρύνοντας τον από τις παρακαταθήκες τόσο του αείμνηστου πατέρα του όσο και του Σπύρου Κυπριανού, άρα και από το βασικό ΔΗΚΟ.
3. Η προσπάθεια συμπτύξεως πολιτικών από διαφορετικής φύσης κόμματα που τον στήριζαν. Την ώρα που η Τουρκία αλωνίζει στη Συρία χωρίς κανένας να πει τίποτε, η εμφάνιση της "νέας στρατηγικής στο Κυπριακό" φάνταζε ως κακόγουστο αστείο.
Τέλος σημαντικό αποτελεί και το γεγονός ότι δεν έγινε σωστός υπολογισμός των πραγματικών ποσοστών των κομμάτων που στήριξαν την υποψηφιότητα του Προέδρου του ΔΗΚΟ. Πραγματικά ποσοστά που θα διαφοροποιηθούν σημαντικά στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Μαρία Κωνσταντίνου