Ημέρα της γυναίκας σήμερα. Το κινητό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης άρχισαν να κατακλύζονται με ευχές και καρδούλες.
Κάποιοι, οργανωμένα σύνολα, κόμματα, εταιρείες θα θυμηθούν να ευχηθούν, να στείλουν λουλούδια ή γλυκά για την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Είναι αυτοί οι κάποιοι όμως που ευθύνονται για την ανισότητα στους μισθούς, την έλλειψη γυναικών σε διευθυντικές θέσεις, σε πολιτικές θέσεις κλπ. Είναι αυτοί οι κάποιοι που θυμούνται τη γυναίκα και τους αγώνες της μόνο μια μέρα του χρόνου, ενώ τις υπόλοιπες την αγνοούν, για να μην πω την υποτιμούν.
Είναι αυτοί οι κάποιοι που παίρνουν θάρρος από τις συμπεριφορές μας, αφού αντί να τους θυμίσουμε τις ευθύνες τους, αποδεχόμαστε τα δώρα τους, πολλές από εμάς σκύβουμε το κεφάλι κουρασμένες από τον αγώνα προσπαθώντας να αποδείξουμε ότι είμαστε ίσες, ωσάν να μην είναι αυτό, αυτονόητο.
Άλλες από εμάς προσπαθούν θλιβερά να αποδείξουν την ισότητα τους στο θέμα του φλερτ, των μπουζουκιών και της διασκέδασης κυρίως κατά τη σημερινή μέρα. Τι καταφέρνουν τελικά, μόνο αυτές το ξέρουν.
Όχι δεν γιορτάζω σήμερα! Γιορτάζω κάθε μέρα! Η σημερινή μέρα είναι απλά η υπενθύμιση ότι πρέπει να συνεχίσω να αγωνίζομαι, όχι για την ισότητα - αυτή για μένα είναι δεδομένη. Αγωνίζομαι για ισομισθία, αγωνίζομαι για περαιτέρω καταξίωση, για περαιτέρω εξέλιξη της προσωπικότητας μου, για περαιτέρω βελτίωση της ζωής μου, έτσι όπως επιλέγω ΕΓΩ να την ζω, ελεύθερα και όπως θέλω, ανεξαρτήτως αν είμαι γυναίκα.